اشاره: در سومین روز از اسفند ماه سال 1367، حضرت امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه پیام مهم و حیاتی خطاب به روحانیون سراسر کشور، مراجع بزرگوار اسلام، مدرسین و طلاب حوزه‌های علمیه صادر کردند که به دلیل اهمیت نکات محتوای آن، به منشور روحانیت معروف شد. این پیام در کنار پیام‌های مشابه دیگر مانند «بازگشت به قانون»،‌ «منشور برادری» و «وصیت نامه سیاسی – الهی امام خمینی» که همگی در آخرین سال حیات حضرت امام به عنوان فصل الخطاب‌ها منتشر شدند، بر میزان اهمیت آنها می‌افزاید و لزوم بازخوانی و مرور مکرر و چند باره آن را گوشزد می‌کند. از آنجا که این پیام به دلیل در برداشتن محتوای غنی از حجم بالایی نیز برخوردار است، لذا به مناسبت سوم اسفند سالروز صدور این پیام، از امروز و در چند شماره متن کامل « منشور روحانیت » را در معرض بازخوانی مجدد خوانندگان گرامی روزنامه قرار می‌دهیم. در بخش اول این پیام که امروز مطالعه می‌فرمایید، حضرت امام خمینی شهدای عزیز حوزه‌ها و روحانیت را حاملان امانت وحی و رسالت و پاسداران شهیدی که ارکان عظمت و افتخار انقلاب اسلامی را بر دوش تعهد سرخ و خونین خویش حمل نموده‌اند، معرفی می‌کنند و با استفاده از تعابیری عرفانی، آن شهدا را پیش تاخته تا کشف حقیقت تفقه می‌نامند. در ادامه، امام خمینی به تشریح برخی خدمات علمی حوزه‌های علمیه می‌پردازند و تصریح می‌نمایند که در هر نهضت وانقلاب الهی و مردمی، علمای اسلام اولین کسانی بوده‌اند که بر تارک جبینشان خون و شهادت نقش بسته است... بخش اول پیام موسوم به « منشور روحانیت » را مطالعه فرمایید.

اشاره: در قسمت دوم از پیام موسوم به « منشور روحانیت » امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه که تقدیم خوانندگان گرامی روزنامه می‌شود، امام خمینی با اشاره به مخالفت روحانیون با بعضی نظر مظاهر تمدن به جهت ترس از نفوذ اجانب و احساس خطر از گسترش فرهنگ اجنبی و مبتذل غربی، مساله تالیف کتاب ضاله آیات شیطانی را پیش کشیده و آن را کاری حساب شده برای زدن ریشه دین و دینداری که در راس آن اسلام و روحانیت است، مورد تاکید قرار می‌دهند. امام خمینی در ادامه از دو حربه استکبار برای نابودی مطلق روحانیت و حوزه‌ها که یکی ارعاب و زور و دیگری نفوذ است، پرده بر می‌دارند و با تاسف اعلام می‌دارند که حربه نفوذ تا اندازه‌ای کارگر افتاده و تصریح می‌نمایند که گاهی ضربات روحانیت ناآگاه و آگاه وابسته به مراتب کاری‌تر از ضربات اغیار بوده و هست. خوانندگان گرامی روزنامه را به مطالعه بخش دوم از پیام منشور روحانیت دعوت می‌نمائیم.

اشاره: در آخرین بخش از پیام مهم سوم اسفند امام‌خمینی خطاب به روحانیون که امروز تقدیم خوانندگان گرامی روزنامه می‌شود، امام با تاکید بر پویا بودن فقه اسلام، زمان و مکان را دو عنصر تعیین‌کننده در اجتهاد برمی‌شمرد و تاکید می‌نمایند که حکومت در نظر مجتهد واقعی، فلسفه عملی تمامی فقه در تمامی زوایای زندگی بشریت است و همه ترس استکبار نیز همین مساله است که فقه و اجتهاد جنبه عینی و عملی پیدا کند و قدرت برخورد در مسلمانان به وجود آورد. امام خمینی در ادامه با اشاره به موضوع کتاب کفرآمیز سلمان رشدی، تصریح می‌نمایند که تعهد جهانخواران به نابودی اسلام و مسلمین است والا مساله فردی سلمان رشدی آنقدر برایشان مهم نیست که همه صهیونیست‌ها و استکبار پشت سر او قرار بگیرند. آخرین نکته و توصیه امام‌خمینی در این پیام بسیار مهم لزوم توجه روحانیون و علما و طلاب به امر قضا و اجرا و مقدس و ارزش الهی پنداشتن اینگونه کارهاست که امتیازی برای آنان تلقی می‌شود و نپذیرفتن مسئولیت بدون عذر موجه را موجب مواخذه در پیشگاه خداوند می‌دانند. آخرین بخش از پیام سوم اسفند 1367 امام‌خمینی را مطالعه فرمایید.